Browsing by Author "Breytenbach, Malene M."

Now showing 1 - 2 of 2
  • Thumbnail Image
    Item
    The manipulation of public opinion by state censorship of the media in South Africa (1974-1994)
    (Stellenbosch : Stellenbosch University, 1997-12) Breytenbach, Malene M.; Claassen, G. N.; Du Plessis, L. M.; Stellenbosch University. Faculty of Arts and Social Sciences. Dept. of Journalism.
    AFRIKAANSE OPSOMMING: Tussen die tydperk 1974 en 1994, terwyl blanke heerskappy in suidelike Afrika stelselmatig beeindig is en die blanke regering van Suid-Afrika die laaste domino in die reeks was wat geval het, het die regering die media en alle publikasies doelbewus gemanipuleer en sensuur toegepas om te voorkom dat die bevolking hul veggees verloor en om die indruk te wek dat die regering staande sou bly. Die regering het andersdenkendes, gebalanseerde verslaggewing en kritiek as 'n bedreiging ervaar, aangesien dit wel deeglik daarvan bewus was dat dit nie die steun van die meerderheid van die bevolking gehad het nie. Die Afrikaanse pers en die Suid-Afrikaanse Uitsaaikorporasie, wat onder regeringsbeheer was, het horn oorwegend gesteun, maar die Engelstalige, swart, buitelandse en altematiewe pers was almal teenstanders of vyandig. Uiteindelik het sommige van die Afrikaanse media ook krities geraak. Vryheid van spraak word as die lewensbloed van die demokrasie beskou, aangesien dit verseker dat regerings verantwoording aan die samelewing doen. Suid Afrika het daarop aanspraak gemaak dat dit die "vryste pers in Afrika" gehad het. In werklikheid was dit slegs 'n gedeeltelike demokrasie wat staande gehou is deur verskeie selfverdedigingsmeganismes soos die beleid van apartheid en die skepping van "tuislande" waar die stemlose swart burgers by hul plekke van oorsprong gestem het en nie in die blank-gedomineerde Parlement nie. In werklikheid het die Suid-Afrikaanse regering die uitwerking van die media op 'n verdeelde samelewing gevrees. Die rasse moes 'n vreedsame naasbestaan voer. Daar is erken dat dit die grondslag van wet en orde gevorm het. As dit nie verwesenlik kon word nie, sou 'n uitdelgingsoorlog of 'n gewelddadige rewolusie gelei deur vryheidsbewegings soos die ANC, kon uitbreek. Die blankes het die mag gehad maar was in die minderheid. Alhoewel die regering heelwat bestee het om stabiliteit en mag te behou, het sekere elemente en gebeurtenisse die mag verweer. Gebeurtenisse soos die lnligtingskandaal, die Angolese oorlog, militere diensplig en die hoe koste verbonde aan die behoud van die ou bedeling, het ontnugtering in die hand gewerk. Ook was daar die alomteenwoordige bedreiging van die vryheidsbewegings wat gewag het om mag oor te neem en in die proses daarin geslaag het om Suid-Afrika kultureel, ekonomies en polities te isoleer. Dit het die regering verswak totdat dit genoop is om krisisbestuur toe te pas terwyl 'n lae-intensiteit, senutergende oorlog voortdurend gevoer moes word, wat senutergend was. Uiteindelik het te veel landsburgers begin besef die apartheidsbeleid het misluk en dat voortbestaan afgehang het van 'n onderhandelde oorgang wat aan demokratiese eise sou voldoen. Na die vasberade stelling wat deur leiers soos BJ Vorster en PW Botha ingeneem is, het die laaste blanke president van Suid-Afrika, FW de Klerk, die bevrydingsproses aan die gang gesit, wat die ontbanning van die ANC, die vrystelling van politieke gevangenes en die beeindiging van die noodtoestand meegebring het. In 1993 het 'n nuwe Grondwet die van 1983 vervang. Dit het beteken dat die pers vryer geword het en daar weer 'n reg op inligting sou wees soos die Menseregtehandves sou verorden. Totdat die FW de Klerk-era aangebreek het, was die media onder toenemende druk om gebeurtenisse weer te gee soos dit die regering gepas het. Beperkende wetgewing is opgele met die doel om staatsveiligheid te handhaaf en 'n gunstiger beeld na buite te projekteer, asook om sogenaamde rewolusionere anti-Suid-Afrikaanse verslaggewing en propaganda te keer. Die Weermag en Polisie en regeringsinstansies soos die Buro vir lnligting en die hele Nasionale Veiligheidstelsel het dit toegepas. Die vernaamste meganisme waardeur die pers gemuilband is, veral die ondersoekende buitelandse pers, was die aankondiging van opeenvolgende noodtoestande toe die aanslag teen die ou bedeling op sy felste was. Ten spyte van die moedeloosheid van sommige mediapraktisyns en die verbete pogings tot geheimhouding van regeringskant, is nuus oor Suid-Afrika steeds die wereld ingestuur. In 'n era van hoetegnologie-kommunikasie en satelliete kan feite nie meer verberg word nie. Mense met die waagmoed om ondersoek in te stel na, en die waarheid bloot te le oor die interne en eksterne reperkussies vir Suid-Afrika terwyl die blanke regering ten gronde gegaan en 'n nuwe bedeling vorm aangeneem het, kon eenvoudig nie die swye opgele word nie.
  • Thumbnail Image
    Item
    The 'myth' of Cleopatra : a reception-historical study
    (Stellenbosch : Stellenbosch University, 1999-12) Breytenbach, Malene M.; Cornelius, I.; Stellenbosch University. Faculty of Arts and Social Sciences. Dept. of Ancient Studies.
    ENGLISH SUMMARY: Cleopatra VII of Egypt (69-30 BCE) has a protean story. She was a woman of variety, great appeal and passion. She was also an astute politician. Her charisma and eventful life as the "last pharaoh" of Egypt, the last of the Ptolemaic line that assumed power after the death of Alexander the Great, have been described in various histories and tales. She was one of the protagonists at a cataclysmic time in world history, when the Roman empire was expanding. The Greek historian Plutarch included her history in his lives of the great Greeks and Romans as she had captured the emotions of two very powerful Romans, firstly Julius Caesar by whom she had a son named Caesarion, and secondly Mark Antony. The Cleopatra myth was born in the second half of the first century BCE, after the assassination of Caesar. His successors, Mark Antony and Octavian (who was to become Caesar Augustus) were competing for power after having punished Caesar's murderers. At first they divided the Roman world among them. As the most influential and experienced, Mark Antony chose as his arena of power the richest and most important part, the Oriental Mediterranean, the jewel and breadbasket of which was Egypt. He became allied to its queen, Cleopatra, and together they strove to regain the empire of Alexander the Great. Octavian had taken possession of the western part of the Mediterranean which included Rome. As he feared Cleopatra's power, coveted the wealth of Egypt and resented her influence on Antony, he launched a successful and virulent propaganda war against her, before actually declaring war on her and emerging victorious from the struggle. Cleopatra was therefore depicted by ancient writers and historians as a depraved, luxurious and cruel Oriental despot who ruled men by passion and unnatural temptation. She was accused of having emasculated Antony and alienated him from his Roman compatriots. U sing these sources, writers such as William Shakespeare and George Bernard Shaw carried on the negative tradition. So did other authors, as well as the masters of art and fllms. The Cleopatra of popular tradition became an enchantress rather than an ambitious intellectual and astute politician. Her story contained a great deal of disinformation and "myth". She was perceived in history, literature and the visual arts as a symbol on which the creators projected their own views and desires. Her image has been received according to the tradition and "reality" of period and place, as art mirrors values and beliefs.