Browsing by Author "Pauw, Marietjie"

Now showing 1 - 2 of 2
  • Thumbnail Image
    Item
    Musicking Poulenc's ruins in Stellenbosch
    (University of the Free State, 2017) Pauw, Marietjie
    This article investigates several performances of a flute solo (written by Francis Poulenc) as presented by the author in Stellenbosch, South Africa.1 Un joueur de flûte berce les ruines was written in the 1940s, ‘discovered’ in the late 1990s by Ransom Wilson and published in 2000 by Chester. The title of the solo carries an unidentified reference to the ‘serenading’ of ‘ruins’. This title, the shrouded originating circumstances of Poulenc’s composition, as well as its only-recent appearance, are central to the subsequent argument for music curations ‘after sound’ (Barrett). Douglas Barrett’s notion of ‘critical music’ directs this reflexive article enquiry. Curations ‘after sound’ take place when music compositions operate on platforms of socio-critical arts practice. ‘Musicking’, proposed by Christopher Small, probes the question: ‘What’s really going on here?’ The article asks this question by reflecting on the intentional juxtapositions of time, place and context that occurred when the author presented the solo on performances respectively titled ‘Die Vlakte’, ‘Roesdorp’, and ‘Portrait’. The article analyses aspects of films by Aryan Kaganof (2016) that responded to the ‘Roesdorp’ performance and suggests that the films manifest as Rancière-ian ‘aesthetics as politics’: they expose and intertwine layers of complicity, critique, confusion and care. A fleeting juxtaposition of silence and echo as metaphorical extensions to the notion of ‘after sound’ concludes this article enquiry.
  • Thumbnail Image
    Item
    Naklanke van Arnold van Wyk se Poerpasledam vir fluit en klavier
    (LitNet, 2017-09-09) Pauw, Marietjie
    Hierdie artikel word aangebied as ’n kurering van die naklanke van die Suid-Afrikaanse komponis Arnold van Wyk (1916–1983) se enigste komposisie vir dwarsfluit en klavier. Hierdie komposisie dra die ongewone titel Poerpasledam. Poerpasledam, in korrup-uitgespreekte Afrikaans vertaal vanuit pour passer le temps (“om die tyd te verwyl”) sou kon dui op onskuldige tydsverwyling. Die werk is in 1944 gekomponeer, uitgevoer, verwerk, en in 1981 weer uitgevoer in die huidige weergawe wat vandag tot beskikking van dwarsfluit-klavierduospelers is. Die ooglopende teenwoordigheid van geweld en oorlog in bepaalde kontekste van die werk blyk ’n invalshoek te wees wat die titel van die werk met aspekte soos tydsverwyling en pligsbesef verbind. Die ontstaanskontekste van hierdie komposisie word met vier openbare uitvoeringskontekste van die werk (1945, 1981, 2014 en 2016) in verband gebring. Metodologies maak die artikel gebruik van artistieke navorsing se verweefde benaderingswyses om kennis omtrent die spesifieke komposisie te ontsluit. Argivale bronne, tesame met twee eietydse uitvoerings deur die artikelskrywer as dwarsfluitspeler, werp lig op die herkontekstualiserings van elke uitvoering en ondersoek só die “potensiaal” vir betekenis in die inherente struktuur wat in die uitgevoerde konteks van die werk “verwesenlik” word. Die artikel sein verskeie naklanke van Poerpasledam as skepping. As naklank staan Poerpasledam uiteindelik as metonimiese instansie van skepping en herskepping en belig so die rol van kuns te midde van sosiale onreg en oorlog. As verdere naklank vind die artikelondersoek aangetrokkenheid tot die kurator Okwui Enwezor se voorstel dat kurering aanhou poog om die “inhoudsopgawe” van musiekkuns in eietydse kontekste te verbreed.